1 głosy
Gość_PurePoison_*
Napisano 29 czerwiec 2016 - 12:35
Ja jak byłam w depresji to tez mi pamięć mocno szwankowała, więc możliwe że to od choroby. Koncentracja wtedy spada to i pamięć też 
A jak lubisz rymować to sie poudzielaj w limerykach, lepiejach i innych takich, bo tam coraz mniej osób zagląda, przydałby sie ktoś z talentem do rymowania 
P.S. SKS ?
Użytkownik PurePoison edytował ten post 29 czerwiec 2016 - 12:36
Naczelny Szczur (El Presidento Szczurolandii)
Napisano 31 lipiec 2016 - 01:42
oto mój najnowszy wiersz pt.Teraz Ja:
Użytkownik Mich95 edytował ten post 31 lipiec 2016 - 01:44
Naczelny Szczur (El Presidento Szczurolandii)
Napisano 14 sierpień 2016 - 15:00
jak ktoś chce to proszę niech sprawdzi fragment mojego najnowszego dzieła: http://hostuje.net/f...97667fc24b062cebo pewien kolega mi napisał że nieźle mi ono wyszło a jest to muzyka filmowa.
Naczelny Szczur (El Presidento Szczurolandii)
Napisano 19 luty 2017 - 16:21
oto mój najnowszy tekst tytuł to: "Z-Nie-Wolenie"
Gość_Lady Cassandra_*
Napisano 02 kwiecień 2017 - 21:03
To ja się pochwalę swoim wzruszającym opowiadaniem
Aria usiadła na łóżku po smutnym dniu. Było jej przykro i czuła się zbita i załamana. Przechyliła się do tyłu i położyła plecami na łóżku. Łzy pociekły jej same dużym strumieniem. Pookie uchyliła przymknięte drzwi i wskoczyła na łóżko. Była białym, dwurocznym westikiem. Trąciła mokrym noskiem udo właścicielki i popatrzyła na nią uważnie. Wiedziała, że jej pani ma zły dzień. Podeszła do twarzy Arii i położyła jej łepek na policzku. Dziewczyna poczuła miękkie, ciepłe futerko. Puszek suni w niektórych miejscach zrobił się ciut mokry od łez właścicielki. Pookie westchnęła i zerknęła na panią smutnym wzrokiem bez ruszania łepkiem. Nie wiedziała, jak jej pomóc. Aria powoli pogłaskała sunię po główce. Chciała coś do niej powiedzieć, ale nie mogła, bo łkała. Zwierzątko ponownie westchnęło i mrugnęło oczami.
- Mój kochany piesku, zawsze przy mnie jesteś - Powiedziała nierówno przez łzy.
Narysowała jej serduszko na futerku na karku. Zawsze robiła to, gdy radośnie wymieniały czułości, ale chciała dać jej znać, że ją bardzo mocno kocha i dziękuje jej, że jest. Sunia ze zbitym wzrokiem, nie podnosząc łebka, zaczęła lizać jej policzek mokry od łez. Aria zaczęła jeszcze bardziej płakać, doszło do tego wzruszenie. Rozpaczała nad wspomnieniami z dzisiejszego dnia. Pookie wylizywała jej nos, cały czerwony od płaczu, nie wiedząc, co ma robić, żeby jej pani nie była smutna. Aria wybuchła gwałtownie dużym płaczem. Sunia otarła się łebkiem o jej głowę i zamknęła oczy. Dziewczyna przytuliła psiaka do siebie mocno. Przy niej czuła, że całe zło może z niej ujść. Zwierzątko otarło się o właścicielkę i próbowało dać jej swoje ciepło i wsparcie. Aria przeżywała wszystko z dzisiejszego dnia przy boku wiernej suni. Trwały tak przez kilka minut. Dziewczyna już nie miała siły płakać. Jej oczy były całe czerwone. Bolała ją głowa od płaczu i emocji. Położyła się na boku przy ścianie. Pookie ułożyła się przy jej głowie i przytuliła się główką do jej czoła. Czuła ciepło nie tylko futerka zwierzątka, ale także jej serduszka. Dotknęła smutno jej noska i myślami błądziła pośród swojego życia i złych wydarzeń. Wyjęła komórkę z kieszeni wysłała smsa do Ashera, że ma doła i żeby do niej przyjechał. Po chwili odpisał, że zaraz będzie i zjawi się za 20 minut. Westchnęła z emocji, ale pojawiła się jednocześnie radość, że znów doświadczy ciepła od swojego ukochanego chłopaka w trudnych chwilach. Jej myśli znów poleciały w stronę tego, co wcześniej. Jej rozmyślania przerwał dźwięk zamka w drzwiach. Rodzice wrócili do domu. Pookie obejrzała się łebkiem w stronę drzwi. Rodzice dziewczyny zdejmowali buty. Tata Arii dojrzał ją leżącą w pokoju z zapłakanymi oczami. Po chwili przyszli do niej i usiedli na łóżku. Dziewczyna usiadła i opowiedziała im, co się stało. Widzieli, jak bardzo to przezywa. Widok zrozpaczonej, ukochanej córki spowodował, że ścisnęło im serca. Mama nastolatki przysunęła się do córki i przytuliła ją mocno do siebie, kładąc jej dłoń na głowie. Pocałowała ją w czoło.
- Zawsze pamiętaj, że jesteś dobrą dziewczyną Ari, jeszcze nie jedna radość przed Tobą. Masz wielkie serce i dlatego tak bardzo wszystko przeżywasz. Zawsze z tatą w Ciebie wierzymy i nie wierz tym, co mówią, że jesteś zła. Oni nie znają Ciebie na tyle dobrze i nie założyli twoich butów, żeby wiedzieć, co przeszłaś. Jesteś dobrą, wartościową i kruchą dziewczyną, jesteśmy z Ciebie dumni, że pomimo trudności w życiu nadal bronisz swoich przekonań, nie zmieniasz się i masz siłę iść dalej.
Pookie zaczęła lizać dłoń właścicielki. Tata dziewczyny położył jej dłoń na drugiej ręce.
- W życiu są lepsze i gorsze dni, ale w każdych coś z nich wynosimy. Jutro spojrzysz na to inaczej, nabierzesz nowego spojrzenia na różne sprawy. Bardzo dobrze, że masz wrażliwą duszę, jesteś dzięki temu dobrym człowiekiem. Mądrym emocjonalnie, wartościowym. Nie jednemu człowiekowi potrafisz pomóc swoją dobrocią i ciepłem. I to jest piękne. Dużo ludzi w dzisiejszych czasach tego nie umie. Ty jesteś szczególna, jesteś taką pogubioną, dobrą duszą w świecie, który jest niesprawiedliwy. Wierzę, że dalej sobie poradzisz i będziesz szczęśliwa słonko - Tata dziewczyny pocałował ją w czoło i razem z mamą przytulili się w trójkę, a w środku była Pookie, merdając lekko, smutno ogonkiem czując, że jej pani jest odrobinkę lepiej. Aria uśmiechnęła się lekko i przytuliła rodziców. Czuła w ich ramionach ukojenie i wsparcie, które zawsze dostanie, kiedy go potrzebuje. Ból głowy powoli ustępował. Poczuła wewnętrzny spokój i nadzieję, że jeszcze będzie lepiej. Tata dziewczyny pogłaskał ją po plecach, a mama oparła głowę na głowie córki. Poczuła się jak w gronie najlepszych przyjaciół na zawsze. To było piękne.
Rodzina usłyszała dzwonek do drzwi. Mama Arii poszła otworzyć, Asher przyszedł do jej córki. Rodzice zostawili ich samych i poszli do kuchni. Dziewczyna wstała i przytuliła się mocno do chłopaka, wtulając się w jego pierś. Asher odwzajemnił przytulenie, objął ją delikatnie i czule. Zaczęli się lekko bujać. uwielbiali takie czułości, które odczuwali głęboko w sercu, czując swoją bliskość. Trwali tak przez dwie minuty. Chłopak zaczął głaskać ją po miękkich włosach pachnących jabłkowym szamponem. Pocałował ją w głowę, po czym Aria jeszcze mocniej zaczęła go tulić do siebie.
- Dobrze, że Ciebie mam - Powiedziała cicho.
- A ja Ciebie Ari. Jesteś taką czułą, delikatną dziewczyną. Takim jasnym słoneczkiem na niebie.
Aria pocałowała go w usta ciepło i delikatnie. Dotknęli się czołami. Zrobili noski noski i Aria się uśmiechnęła.
- Mój kochany - Pocałowała go w czoło - Dziękuję, że jesteś.
Asher wziął jej dłoń w górę i złączył ze swoją - Będę zawsze, jesteś częścią mnie słoneczko i zawsze wyjdę z siebie, stanę na głowie, żeby Ci pomóc.
- Jesteś najlepszym chłopakiem na świecie misiu - Powiedziała dziewczyna czule.
Sunia zeszła z łóżka i merdając wesoło ogonkiem patrzyła na nich i zaczęła chodzić szczęśliwie wokół nich.
Gość_Lady Cassandra_*
Napisano 05 kwiecień 2017 - 16:30
Wczoraj napisałam swój pierwszy wiersz, a dziś dopisałam jego kontynuację
Tak bardzo mi Ciebie brakuje
Nie znam Cię, ale czuję
Że bardzo Cię teraz potrzebuję
Bez Ciebie tak źle funkcjonuję
Jesteś dla mnie największym wsparciem
Wiernym przyjacielem, dużym oparciem
Chwile bez Ciebie są bardziej smutne
Życie na co dzień bardziej okrutne
Potrzebuję Twojego ciepła, opieki
Pocałunku, kiedy po dniu zamykam powieki
Rozmów z Tobą od rana do nocy
Kiedy bardzo potrzebuję pomocy
Twojej emocjonalnej mądrości
Pokierowania i wielkiej miłości
W życiu robię za częste postoje
Bo nie mam Cię obok jako ostoję
Często o przyszłe życie się boję
Lecz z Tobą każdą ranę zagoję
Będziesz moim najlepszym kompanem
Z Tobą już sama nigdy nie zostanę
Będziesz mym wiernym przyjacielem
Ja zrobię dla Ciebie tak wiele
Zabiorę nad piękne, letnie morze
Przy niebie w różowym kolorze
Na kolorową, kwiecistą łąkę
Gdzie dasz mi kwiaty pięknie pachnące
Nad piękne, ciepłe jezioro
Razem już nic nie będzie dla nas zmorą
Będziemy na zawsze dla siebie
Tak bardzo czekam na Ciebie...
Życie z Tobą jest wspaniałe
Chcę przeżyć je z Tobą całe
Jesteś dla mnie ciepłym słońcem
I wszystkim problemów końcem
Jesteś mi przepięknym lasem
W którym jestem całym czasem
Szumem morza, lśniącą gwiazdą
Światłem, gdy już inni gasną
Jasnością w ciemności życia
Dobrem do mych ran zaszycia
Marzę o tym, kiedy z Tobą
Idę pod piękną pogodą
Piękną, letnią, polną drogą
Pogodę ducha mam błogą
Cieszymy się razem sobą
Tak uwielbiam tam być z Tobą
Może marzenie się spełni
Serce moje się zapełni
Wielkim szczęściem i miłością
Naszych dusz wielką bliskością
Bywalec
Napisano 26 kwiecień 2017 - 21:41
Z mojej szufladki... datowane na 2010 rok. Generalnie żenua. Aha tak w gwoli wyjaśnienia narrator czy podmiot liryczny to nie autor 
Obudziłem się. Wiem to bardzo odkrywcze, szczególnie iż nie specjalnie pamiętam abym zasypiał. Powiem więcej nie pamiętam żebym zasypiał właśnie tu i właśnie z tymi ludźmi. Ciekawa sprawa, w powietrzu unosi się papierosowy dym, który po przeciągnięciu dłonią przykleja się i nie chce puścić. Opieram się o szklany stół, wnioskuję że to właśnie na nim przyszło mi zasnąć. Moją głową targają przeróżne myśli tłumione skutecznie przez ból głowy, zatok i, do cholery, głośną muzykę elektroniczną. Przecieram twarz, na palcach zauważam krew. Energicznie wstałem, przewróciłem butelkę z wódką, która pijanie opierała się o moją nogę tak jak ja przed chwilą o ten szklany stół. Patrzę po ludziach, wszyscy zapici, ja ich nawet nie znam i chyba nigdy nie widziałem. Sprawdzam , która godzina. Pierwsza siedemnaście, robiąc bardzo wolno krok niewątpliwie uświadomiłem sobie, że mój brak koordynacji ruchów i zachwiania równowagi na pewno ściśle związane są z jakimiś balowaniem. Wącham swoje palce... „wład” wszystko jasne. Uśmiechnąłem się nie wiem czy do siebie czy do innych poległych. Wycieram ręce w napotkaną bluzę. Nie mam nastroju, do diabła jak to się stało, że tu jestem. W pozostałych pomieszczeniach unosi się aksamitny, okropnie gryzący zapach amfetaminy. Momentalnie gdy zagęszczony zapach białka dociera do mnie nie wytrzymuję. Wbiegam do kibla by oddać wszystko co tak naprawdę nie należało do mnie. Czuję się jak gówno, rzyganiu nie ma końca. Świat wiruje mieniąc się barwami jakich nigdy wcześniej nie widziałem. Słyszę w głowie lekki szum, przemieszcza się on spokojnie po mojej głowie. Wie, że nie mogę nic mu zrobić. Panoszy się i robi bałagan w i tak nie poukładanej głowie. Nie wiem ile już tu siedzę ale od grubych, starych, nierównych w dodatku kafli nie czuję nóg. Próbuję wstać, idzie mi dość mozolnie ale w końcu jestem w pionie. Chwila skupienia by złapać kontrolę nad frywolnie wyświetlającym się obrazem. Powoli stawiam kroki, szukam najbliższego okna. Kiedy tylko je znajduje otwieram. Wychylam się lekko aby zaczerpnąć świeżego powietrza. Na oko 10 piętro, lekki jesienny deszczyk owija moją obolałą głowę. Wciąż jednak nie wiem jak tu się znalazłem, nie kojarzę nawet tej części miasta, gdyby nie bilbordy w ojczystym języku pomyślałbym, że jestem w innym kraju. W sumie taki się czuję nie wiedząc czemu. Próbuję posklejać fakty ale jest na to za wcześnie skoro nie potrafię powiedzieć sobie jak się nazywam. Przebija mnie myśl: może ja tak robię prawie codziennie i to jest kara, nowe życie którego nigdy nie miałem, mam wyzerowaną psychę. Myśl szybko się urywa kiedy sięgam do kieszeni. Wyjmuję pogiętą, jakby lekko wilgotną paczkę petów. W drugiej kieszeni znajduję benzynówkę. Odpalam instynktownie papierosa. Przez chwilę słyszę swoje serce bijące tak nierównym tempem niczym pięściarz amator podczas pierwszej walki na zawodowym ringu. Powoli jednak pompa nastraja się by znów pocieszyć mnie w miarę spokojnym biciem. Patrzę na zegarek. Pomimo spędzonych 35 minutach w kiblu i pecie w ryju nie czuję komfortowo. Całe moje ciuchy śmierdzą „władem”. Zapach ten znów uderza po nozdrzach kiedy tylko kończę palić. Przechadzam się po mieszkaniu, ściszam nieco azjatycką, elektroniczną muzykę, co za syf. Przy tym gównie idzie wykitować nie biorąc żadnych używek. Po przechadzce naliczyłem 5 osób w mieszkaniu nie licząc mnie. Wszystkie jakbym widział pierwszy raz w życiu. Idę do łazienki, spoglądam w lustro. Widok nie napawa radością. Oczy podkrążone, mina zdezorientowana, strasznie blada skóra, zęby wyglądają jakby chciały odbyć epicką podróż do wnętrza zlewu. Twarz zarzygana, pęknięte naczyńka dookoła oczu i nosa. Wciąż czuję w sobie mieszankę alko, białka i czegoś jeszcze... to chyba coś czego jeszcze nie było mi dane brać w swoim, krótkim jak wnioskuję życiu. W kieszeni na dupie znajduję powyginany portfel. Otwieram go, w środku znajduję dość nie mało kasy, kilka kart kredytowych, dowód osobisty. Nie mogę się rozczytać jak się nazywam ku...a to wszystko wina amfy. Lata szpachlowania plastikiem skutecznie wyżarły wszystkie napisy do takiego stopnia, że nie byłem w stanie nawet zgadnąć swojego imienia. Na każdej karcie kredytowej podpis pisany chyba kurzą dupą. Wychodzę z łazienki, szukam jakiejś kartki, czegoś ku...a po czym można pisać. Koło telefonu znajduję mały notes i długopis. Próbuję się podpisać. Idzie mi doskonale rzekłbym, że idealnie jak na karcie czyli dalej nie mogę się doczytać. Zapalam kolejną fajkę. Ciągle czuję to serce w jednej chwili napierdalające jakby chciało wyskoczyć w innej tak spokojne, że nie można wziąć wdechu. Wracam do salonu. Pierwsza myśl: Może obudzę kogoś, skoro tu jestem i była niezła i bibka to... lepiej nie wku...a organizatorów. Znowu zamykam się myśleniem, nie wiem czy wolno mi iść, czy wolno mi zostać. Kolejne mozolne kroki stawiam przed sobą. Trafiam jakimś cudem do przedpokoju. Kolejne lustro na mnie patrzy, nie chcę widzieć tego co tam jest, mam wrażenie, że jest gorzej niż było. Powoli przesuwam się wzdłuż ściany z zamkniętymi oczami. Natrafiam na masywne drzwi. Wodzę palcami by znaleźć klamkę. Znalazłem ale jakby wklejoną w drzwi. Nie da się jej opuścić, przekręcić zrobić z nią żadnej akcji której standardowa klamka powinna się poddać. Czuję zimną dłoń na ramieniu, odwracam się. Wiedziałem, że to pieprzone lustro czegoś ode mnie chce. Karykatura człowieka śmieje się ze mnie. Jest wykrzywiona i jakby szara, nic dziwnego skoro żyje w lustrze. Podnoszę wzrok na sufit gdzie ćma chce się zabić lecąc do rozgrzanej żarówki. Ogarnia mnie pragnienie bycia ćmą. Gdybym tak nie miał tej samoświadomości mógłbym skończyć z tym teraz a nie męczyć się kolejne lata. Spoglądam znów na lustro. Jezu jak ja wyglądam. Skóra blada, pokryta dziwnymi przebarwieniami, pocięte usta i dziąsła, mięśnie jakby zasuszone, głęboko i mocno trzymają się kości. Rozciągnięte ciuchy wiele już przeżyły i nie wyglądają jakbym miał je pierwszy dzień na sobie. Wracam do łazienki, muszę rzygnąć. Idzie mi doskonale. Coś mnie tknęło żeby spojrzeć w prawo na wannę zasłoniętą jakąś chujową kotarą. Lekko odchylam materiał, ktoś się kąpie? Można to tak nazwać ponieważ naga dziewczyna leżąca w wannie raczej już nie dycha. Badam jej puls. Jej szyja jest jak woda, w której leży, zimna, lepka i co najważniejsze nie ma w niej życia. W dłoni ma zwiniętą folię, szybkim ruchem wyciągam ją i wychodzę z łazienki. Sięgam do ostatniej, nie sprawdzanej wcześniej kieszeni spodni. Wyciągam kilka działek dziwnego nie specjalnie znanego mi towaru. Porównuję opakowania i napisy na foli pisane ręcznie. Dla upewnienia się wyjmuję z tylnej kieszeni kartkę na której próbowałem się podpisać. Charakter pisma ten sam. Nie mogę się rozczytać, ale to już chyba nie ważne. Wracam do salonu. Sprawdzam wszystkich. Kurwa nie żyją! Siadam na kanapie, jestem roztrzęsiony, zaczynam się bujać. Z kieszeni wypada mi ta sama pogięta paczka fajek. Wyjmuje jedną sztukę i odpalam. Serce lekko hamuje swój złowieszczy rajd. Zauważam, że obok paczki szlug leży opakowanie jakichś tapsów. Krótka myśl, może pierdolnę sobie kilka, chociaż z 10 i tak gorzej być nie może. Na opakowaniu bardzo starannie napisane „Take It”. Nawet opakowanie sugeruje weź to. Idę do lodówki, wyciągam lodowate piwo. Otwieram znalezionym w kuchni nożem. Jest boskie, smakuje dokładnie tak jak powinno smakować ostatnie piwo, a może i lepiej. Nie specjalnie się zastanawiając biorę 3 tabletki. Nie mogę od razu wziąć 15 przecież je wyrzygam, a tak będę powoli zwiększał stężenie w żyłach tego gówna. Kolejne 2 jem 5 min później. Zapiłem tak samo browarem. Straciłem władzę w rękach, butelka spadła na ziemię tłukąc się i rozlewając zawartość. Co ciekawe, nie czuję zapachu rozlanego piwa, pomimo, że leżę na szkłach i mokrym od piwa dywanie. Nawet nie zauważyłem kiedy padłem. Robi się ciemno, uśmiecham się zadowolony tak bardzo jakbym poszedł na swój ulubiony film do kina. Coś jednak nie gra, potworna migrena nie daje mi spokojnie zapaść w sen, nie mogę złapać oddechu, czuję jakbym się dusił, oczy mam suche, nie mogę ich zamknąć, jest cholernie zimno, a ból głowy zabiera mi ostatnie oznaki świadomości
Budzę się, nie specjalnie zadowolony tym faktem. Próbuję wstać, Boże nigdy się tak nie zapieprzyłem. Ciekawe jak Agnieszka się czuje wzięła trochę dużo tego gówna ze sobą do wanny. Tomek padł pierwszy, taa śmiałem się z niego. Co ja pierdolę ja wiem jak oni mają na imię. Jest gorzej wiem jak ja mam na imię i wiem czym się zajmuję. Miałem zrobić nowy zajebisty środek na bazie nowo dostępnych środków niby ziołowych. Świetny schemat, zero chemii, taak zero chemii zewnętrznej ale związki jakie się wytrącały nie do końca miałem dopracowane. Pamiętam, że dzisiaj wszyscy mieliśmy tego spróbować szkoda, że dodaliśmy do tego amfę. Mogło być śmiesznie. Kojarzę fakty, wszyscy przesadzili. Gdybym w momencie kiedy się obudziłem podał wszystkim po 5 tabsów tego gówna które znalazłem w kieszeni wszystko by się udało. Podejrzewałem, że tak się stanie, że nie damy rady dlatego wziąłem „odtrutkę”. Widać znałem siebie dość dobrze skoro nie udało mi się przedawkować ani nowego narkotyku ani odtrutki. Jednego jednak nasz boski chemik nie przewidział. Za późno się kapnąłem, że mam antidotum. Zapaliłem peta, otworzyłem szerzej okno. Usiadłem na parapecie. Mam lipę, cholerną lipę. Jakim byłem chujem przez całe życie. Wiem po co wymyśliłem ten środek. Wymyśliłem go, żeby wywołać amnezję, zanik pamięci. Coś wspaniałego, wszyscy naćpani tym szajsem nie pamiętali nic ze swojego życia. Wszystko idealnie było ustawione tylko zapominając o swoim życiu byłem w stanie od niego uciec, mieć od niego odpoczynek. Co teraz kiedy tak jak całe swoje życie zjebałem i to. Papieros się dopala, wyrzucam go. Patrzę jak leci na ulicę i gaśnie po drodze w deszczu. Na dole dostrzegam samochód policyjny z włączonymi kogutami. Wychylam się jeszcze bardziej kurczowo trzymając się ramy. Ostre światło z radiowozu doprowadza mnie do szału, ora mi banię, nie daje spokojnie myśleć nie daje zastanowić się nad samym sobą, hipnotyzuje. Powoli zwalniam uścisk, wyślizguje się z okna. Jestem jak ćma, która leci do światła, nie mam świadomości, chcę być jak najbliżej światła, nie mam pojęcia, że się sparzę, choć może.
Gość_Śpiąca królewna_*
Napisano 24 czerwiec 2017 - 12:04
To może i ja, z lekką nieśmiałością, czymś się Wam pochwalę - rysowanie na szkle to mój sposób na przetrwanie koszmarnych dni, wciągający mnie bez reszty, wymagający skupienia bo na szkle, jak w życiu, nie można niczego wymazać.
sowa.jpg 37,59 KB
0 Ilość pobrań
Zadomowiony
Napisano 25 czerwiec 2017 - 19:27
śliczna sówka
.gif)
Napisano 26 czerwiec 2017 - 10:34
fajny blog, ja też ostatnio założyłam ale chyba się nie będę chwalić 
Naczelny Szczur (El Presidento Szczurolandii)
Napisano 03 lipiec 2017 - 18:59
Naczelny Szczur (El Presidento Szczurolandii)
Napisano 08 lipiec 2017 - 16:40
Naczelny Szczur (El Presidento Szczurolandii)
Napisano 16 lipiec 2017 - 20:34
Naczelny Szczur (El Presidento Szczurolandii)
Napisano 30 lipiec 2017 - 20:07
Gość_Lady Cassandra_*
Napisano 30 lipiec 2017 - 20:10
Ja wymyslilam dzis, kiedy bylam w rozpaczy i silnym zawiedzeniu sie po raz tysiac sto piecdziesiaty dziewiaty. Jest krotkie, ale mi sie bardzo podoba.
I to uczucie, gdy wiesz,
Ze tone w oceanie lez,
A jeszcze bardziej wyc mi sie chce,
Jednoczesnie wtulajac w Ciebie sie...
Zadomowiony
Napisano 30 lipiec 2017 - 20:11
Piękny Michałku... Czuć w nim mnóstwo Twojego ciepła i wrażliwości.. to wspaniały prezent dla mamy. Jestem wzruszona.Oto wiersz który napisałem z okazji 53 urodzin mojej ukochanej mamusi...
Jego tytuł to "Odbicie w Lustrze" oto on:
Ilekroć patrzę w lustro widzę tam twoje
Odbicie Po sto kroć dziękuję za ciebie komu?
Bogu Mamo moja kochana bądź przy mnie wiecznie
Dziękuje tobie że mnie wychowałaś tyle trudu
W to włożyłaś bardzo się postarać musiałaś
Bym ja żył i był tu gdzie jestem tym wierszem
Tobie dziękuję nie raz źle ciebie traktuje
Proszę wybacz mi to ja ideałem nie jestem
Lecz tylko człowiekiem a przede wszystkim
Twoim synem patrząc w lustro widzę ciebie
Bo ty mnie urodziłaś i jestem twoją cząstką
Ty przy mnie byłaś i będziesz wiecznie dajesz
Mi siły ten świat nie zawsze dla mnie miły
Ale przy tobie jest mi lżej bo ty mi pomagasz
Wiecznie otuchy mi dasz i dajesz zawsze
Czasu dość dla mnie znajdziesz nie ważne
Czy zajęta będziesz czy nie to dla ciebie
Ode mnie twój synek kochany Michałek.
Gość_Lady Cassandra_*
Napisano 30 lipiec 2017 - 20:11
Oto wiersz który napisałem z okazji 53 urodzin mojej ukochanej mamusi...
Jego tytuł to "Odbicie w Lustrze" oto on:
Ilekroć patrzę w lustro widzę tam twoje
Odbicie Po sto kroć dziękuję za ciebie komu?
Bogu Mamo moja kochana bądź przy mnie wiecznie
Dziękuje tobie że mnie wychowałaś tyle trudu
W to włożyłaś bardzo się postarać musiałaś
Bym ja żył i był tu gdzie jestem tym wierszem
Tobie dziękuję nie raz źle ciebie traktuje
Proszę wybacz mi to ja ideałem nie jestem
Lecz tylko człowiekiem a przede wszystkim
Twoim synem patrząc w lustro widzę ciebie
Bo ty mnie urodziłaś i jestem twoją cząstką
Ty przy mnie byłaś i będziesz wiecznie dajesz
Mi siły ten świat nie zawsze dla mnie miły
Ale przy tobie jest mi lżej bo ty mi pomagasz
Wiecznie otuchy mi dasz i dajesz zawsze
Czasu dość dla mnie znajdziesz nie ważne
Czy zajęta będziesz czy nie to dla ciebie
Ode mnie twój synek kochany Michałek.
Przepiekne Michu, wzruszylam sie bardzo.
| Temat | Forum | Autor | Podsumowanie | Ostatni post | |
|---|---|---|---|---|---|
Jak się czujesz?
|
Swobodnie, rozmownie | cactus |
|
|
|
Wykrzycz się |
Swobodnie, rozmownie | Liana |
|
|
|
Czego nauczyłam się z mądrych książek
|
Rozwój osobisty | Nelyssa |
|
|
|
„Gdzie widzi się Pan za 10 lat?” |
Pokój zapoznawczy | Cezary Baryka |
|
|
|
Oceń się |
Swobodnie, rozmownie | Gość_Fenomen_* |
|
|
0 użytkowników, 0 gości, 0 anonimowych
