101 odpowiedzi w tym temacie

[abnegat]

@abnegat
Przywyknij do życia w piekle! Mnie się udało i już mnie to nie rusza, ale ja miałem też do tego silną motywację. Cope, don't rope!

Staram się przywyknąć, dzięki lekom idzie wytrzymać. Long live in hell!

[anche]

Od początku Twojej historii była mowa o tym, że lepiej dla Ciebie nie wchodzić teraz w relację, zdecydowałeś się mimo, że nie ustabilizowałeś się emocjonalnie. Taki mix choroby psychicznej i oczekiwań deklaracji miłości jednocześnie to zawsze są trudne połączenia i rollercoaster.

Po prostu, nie jesteś stabilny emocjonalnie, ta druga osoba zapewne też nie. A oczekujecie zapewne od siebie nawzajem bycia oparciem. Jak dwie osoby leżą to trudno się podnieść.

 

Dodatkowo po raz kolejny manipulujesz tutaj tą osobą i przerzucasz odpowiedzialność co jest słabe- albo mnie kochasz albo mam już kupione tabletki/ sznur/ ciul wie co. To czysty szantaż.

 

Efekty terapii ocenisz sobie po ok. pół roku, wydaje mi się, że chodzisz zdecydowanie krócej. W procesie terapeutycznym są momenty gdzie nic się nie dzieje i są momenty kiedy jest nawet gorzej i to ok, bo to proces terapeutyczny, ale ważne by zachować konsekwencje.

 

Oczywiście zawsze możesz posłuchać rad tych co czują się źle sami ze sobą i szukają towarzyszy w piekle, ale osobiście jako osoba zdrowa od wielu lat powiem, że nie trzeba tam zostawać i że miewa się różne momenty, ba, nie trzeba nawet wierzyć w sens tego całego leczenia, ale trzeba jedno- nie przerywać, zachować bycie konsekwentnym.