28 odpowiedzi w tym temacie

[Lady in black]

Witam, piszę tutaj, bo chyba nie chcę być sama z tym, co obecnie przeżywam. Jest mi ciężko, smutno i źle. Kolejny raz rozpadła się relacja, która dawała mi nadzieję na lepszy czas. Ale może zacznę od początku. Jakieś półtora roku temu rozstałam się z chłopakiem, to on zakończył tę relację. Było ciężko, ale jakoś się pozbierałam, skupiłam na swoim życiu i chyba było mi tak dobrze, byłam sama, nie miałam rozterek uczuciowych. Pogodziłam się jakby już z tym, że może nikogo już nie będę miała, że żadna relacja póki co się nie wydarzy i tez nikogo nie szukałam, nie miałam na to nawet sił emocjonalnych. Bo po co mi relacja, która się za chwilę skończy, a tak zawsze się działo. Związki kojarzyły mi się tylko z cierpieniem, niezrozumieniem i porzuceniem. Ale jednak życie bywa choć trochę przewrotne i przez przypadek poznałam kogoś, kto był z zupełnie innej bajki niż moi poprzedni partnerzy.  Mieliśmy te same pasje, był artystą. Mogliśmy sobie godzinami rozmawiać, recytować teksty z filmów, książek, lubiliśmy tych samych artystów, wykonawców. Miało to dla mnie jakiś wymiar magiczny.  Dzieliła nad jednak dość spora różnica wieku. W pewnym momencie jednak on zaczął naciskać, żebym się określiła kim ma dla mnie być, jakiejś deklaracji ode mnie oczekiwał, czego ja nie byłam w stanie mu dać w obecnej sytuacji, do tego doszło to, że był spragniony kontaktów fizycznych z kobietą. Ja miałam jeszcze jakieś sprawy na głowie związane z pracą, chciałam sobie też dać czas by przemyśleć, kim ma dla mnie być, ale jak mu to napisałam, było już za późno, bo on się wycofał z relacji. Nawet nie zadzwonił mi o tym powiedzieć, tylko napisał i zablokował numer. I teraz, jak o tym myślę, czuję jakiś smutek i pustkę. Broniłam się rękami i nogami, aby w to nie wejść za bardzo, bo gdzieś tam z tyłu głowy miałam myśl, że facet szuka tylko jednego. Może byłam po prostu naiwna i dałam się nabrać na słówka z filmów o miłości i cytaty z książek? To tego wszystkiego dochodzi jeszcze to, że wcześniej nie spotkałam osoby, która by podzielała w takim stopniu moje zainteresowania i fascynację sztuką. Niby trwało to krótko, ale w kontekście mojego życia to ta osoba dała mi najpierw nadzieje, a potem mi ją odebrała. Czuję się odarta z nadziei. Wiem, że to moje myśli i mam na nie wpływ, ale tak po prostu się czuję. Jakby znów zabrano mi nadzieje na jakiś lepszy czas, na zrozumienie i brak samotności. I choć zaczynam się przyzwyczajać do swojego życia i relacji, że tak właśnie wyglądają, to jednak utrata nadziei boli. 

[Lady in black]

Wiesz, z mojej strony to wygląda inaczej zupełnie. Nie wiem, czy on traktował to na serio, bo nawet nie miałam okazji się z nim spotkać. Nie chciał się spotkać, za to wymaganie od kogoś, aby ten ktoś zadeklarował swoją miłość po kilku rozmowach na odległość, jest dla mnie dziwne. Nie mogłam się zadeklarować, bo go nie poznałam, to miało dopiero nastąpić i chciałam mu też to wytłumaczyć, że potrzebuję się poznać, zobaczyć, pobyć realnie... ale to jednak nie nastąpi, a po drugie niestety ale dzieliło nas kilkanaście lat różnicy... Sam jak jeszcze rozmawialiśmy stwierdził, że to jest ciężkie... Na dodatek słyszałam, że nawet jak się zadeklaruje to przecież znajdę sobie i tak młodszego i go zostawię... (czego raczej bym nie zrobiła). Ale już była taka wizja w jego głowie ... Zastanawiam się dlaczego dzisiejsi ludzie tacy są?

[Yarbb]

"Dlaczego dzisiejsi ludzie są tacy", to dość trudne pytanie. Wszystko będzie do przodu jak szalone i ludzie albo szukają relacji na stałe, ale chcą czegoś na chwilę żeby się w jakiś sposób dowartościować. Strach przed uczuciem, strach przed samotnością, strach przed byciem... Chyba takie dziwne czasy nastały.

[Lady in black]

Cóż, nie za bardzo wiem, czemu miałby wątpić, jak przecież mówiłam mu, że nie mam nikogo i jestem typem samotniczki. W sumie to tak teraz się czuję, jakbym nie miała nikogo poza paroma osobami z najbliższej rodziny na tym świecie... No ale tu masz rację, to paranoja.
Moja emocjonalność też jest rozwalona. Ktoś ją rozwalił totalnie ponad rok temu i nie wiem czy kiedykolwiek się poskłada w calosc. Nie potrafię wejść od razu bardzo głęboko w relacje, której nawet nie było realnie... Potrzebuję kogoś kto weźmie mnie za rękę i zabierze na spacer, kto będzie obok... Realnie. Kogo będę mogła dotknąć. I kto będzie miał w sobie dozę cierpliwości... Przerabiałam już kilka razy rozmowy na odległość i z tego nic nie wynika niestety...

[Yarbb]

Tego może nawet on sam nie wie, trudno wypowiadać się za drugą osobę nie znając jej. 
Tak jak sama napisałaś, masz parę osób z najbliższej rodziny, a to już dużo. Masz się do kogo odezwać, z kim pogadać lub tak po prostu pomilczeć, a to już może sporo dać w ciągu całego dnia.

[Lady in black]

Yarbb właśnie nie mam do kogo się odezwać, ani z kim posiedzieć ani pomilczeć. Moja rodzina to krzyk i udawadnianie sobie czegoś ciągle jeden drugiemu. Chciałabym się wyprowadzić ale póki co nie znalazłam żadnej pracy pozwalającej na samodzielne utrzymanie.

[Yarbb]

@Lady in black Teraz rozumiem, po prostu myślałem, że pisząc o nich masz jednak to wsparcie. A jeśli chodzi o wyprowadzkę, to pamiętam jak jakiś czas pisałaś o tym.

[Moniko02]

@Lady in black bardzo smutna historia. Przyznam szczerze. Powiedz gdzie go poznałaś? przez internet? Ludzie np. z gadu-gadu bywają naprawdę zboczeni i złośliwi, aczkolwiek zgadzam się z brakiem decyzji z twojej strony. Kurczę... powiem tak faceci są z marsa, a kobiety z wenus. mi czasami facetów też bardzo ciężko zrozumieć. ale odnalazłam już tego swojego Mam nadzieję, że nie napotkasz już nikogo takiego na swojej drodze. to szczyt egoizmu i braku poszanowania czyjegoś mienia. naprawdę jest mi przykro kochana. wiesz dobrze, że możesz do mnie zawsze pisać! różnica wieku to tylko liczba, a mu widocznie brakowało piątej klepki w mózgu. 

[Lady in black]

@14477 No właśnie, potraktować poważnie, jak ode mnie wymagał takich deklaracji i określenia się, skoro nawet nie chciał przyjechać? Dałam szansę na poznanie się, nawet mu powiedziałam gdzie byśmy poszli, co można robić, że pójdziemy pozwiedzać, jakaś restauracja, ale on nie chciał przyjechać, bo może musiałby poznać moją rodzinę, choć nic o rodzinie nie mówiłam i nie miałam w planach zapoznawania go z moją rodziną. No i dodatkowo najważniejsza była dla niego wspólna noc, a nie wspólny czas w ciągu dnia... a ja tak nie potrafię po prostu. Dojazd był akurat łatwy. 
 
@Moniko02 Poznałam go przez przypadek, szukając materiałów naukowych potrzebnych mi do czegoś, więc nie na jakimś gg czy innym dziwnym portalu. Serio nikogo nie szukałam, a już na pewno nie faceta.  Czy brak decyzji? A  w sumie jaka miała być moja decyzja? Że będę jego żoną? Że będziemy mieli gromadkę dzieci i dom z ogródkiem? Kiedy faceta nie widziałam na oczy. A on chyba tego chciał... chciał seksu, to na pewno, może i kobiety, do życia, do wspólnego zamieszkania, do założenia rodziny, tylko, że  ja tak nie potrafię, by rzucić się w ramiona kogoś, kogo nie znam, nie wiem, jakie ma intencje w realnym życiu. Skrzywdzono mnie już wiele razy i nie potrafię tak, po prostu. Szkoda tylko, że miał to gdzieś, moje odczucia i potrzebę poznania go realnego. Niby wiek to tylko liczba, ale z drugiej strony, jeśli chodzi o poważne życie to może być różnie... za parę lat ja będę jeszcze młodą kobietą, a on, no cóż... skoro teraz nie ma siły już na niektóre rzeczy.

Tylko dlaczego znów wydaje mi się, że nie ma już dla mnie szans żeby nawet mieć jakiegokolwiek przyjaciela? Za dużo strat w moim życiu, choć krotkim. Za dużo...

Użytkownik Lady in black edytował ten post 27 września 2021 - 18:21

[Yarbb]

@Lady in black Mam taką małą filozofię życiową. Nie wiesz co stanie się za godzinę, więc trudno odgadnąć co stanie się jutro lub w najbliższej przyszłości. Nigdy nie możesz mieć pewności czy np. jutro w drodze do sklepu nie wpadniesz przypadkiem na jakąś osobę, która zostanie właśnie takim przyjacielem na lata. Takie przypadki dzieją się w najmniej oczekiwanym momencie.

[Moniko02]

@Moniko02 Poznałam go przez przypadek, szukając materiałów naukowych potrzebnych mi do czegoś, więc nie na jakimś gg czy innym dziwnym portalu. Serio nikogo nie szukałam, a już na pewno nie faceta.  Czy brak decyzji? A  w sumie jaka miała być moja decyzja? Że będę jego żoną? Że będziemy mieli gromadkę dzieci i dom z ogródkiem? Kiedy faceta nie widziałam na oczy. A on chyba tego chciał... chciał seksu, to na pewno, może i kobiety, do życia, do wspólnego zamieszkania, do założenia rodziny, tylko, że  ja tak nie potrafię, by rzucić się w ramiona kogoś, kogo nie znam, nie wiem, jakie ma intencje w realnym życiu. Skrzywdzono mnie już wiele razy i nie potrafię tak, po prostu. Szkoda tylko, że miał to gdzieś, moje odczucia i potrzebę poznania go realnego. Niby wiek to tylko liczba, ale z drugiej strony, jeśli chodzi o poważne życie to może być różnie... za parę lat ja będę jeszcze młodą kobietą, a on, no cóż... skoro teraz nie ma siły już na niektóre rzeczy.

Tylko dlaczego znów wydaje mi się, że nie ma już dla mnie szans żeby nawet mieć jakiegokolwiek przyjaciela? Za dużo strat w moim życiu, choć krotkim. Za dużo...

 

Nie, ja całkowicie rozumiem twoją chęć poznania go w realnym życiu. ludzie bywają różni, dla niektórych kilometry robią sporo różnicy. Proszę cię uważaj na siebie, ja sama trafiłam na dziwnych ludzi w swoim życiu i też coś o tym wiem. nie daj się przede wszystkim omiotać i zmanjipulować. nie bądź uległa czy szybko podejmująca decyzje. do ludzi trzeba podchodzić ostrożnie.. nigdy nie wiadomo czy wyleci Ci jakiś nagi mężczyzna z maczugą i ogniem. proszę cię o bezpieczeństwo w sieci. Tylko tyle. nie wybiegaj na przód myślami i z planami. musisz być tego sama pewna. to tyle z mojego doświadczenia.

 

masz szanse na bycie kogoś przyjaciółką. nie martw się o to, nie patrz w każdym wroga i kogoś złego, są też dobrzy ludzie wokół ciebie. 

 

Trzymaj się ciepło. I pamiętaj : jestem do twojej dyspozycji jeśli chodzi o pomoc. 

[Panoramix]

@lady in black, Nie znam Twojej diagnozy tak naprawdę, ale może najzwyczajniej porą poszukać sobie jakiegoś psychiatrę albo najlepiej psychoterapeutę. Widzisz. Nie wszystko jest białe i czarne. Życie. Wiem, że boli, ale to pokazuję, że jeśli miałabyś się związać z kimś takim na zawsze i teraz wychodzą takie kwiatki to chyba nie ma czego żałować takich ludzi.

Moimi zdaniem jesteś zbyt zamknięta w sobie. Komuś takiemu ciężko pomóc. Miałem depresję i wyszedłem. Są też ludzie, którzy mają inne schorzenia i zakładają rodziny, biorą, śluby itp. Kurz opadnie i sama to zobaczysz... Tak, wiem, faceci to świnie. Ale nie wszystko na tym świecie jest złe.

Użytkownik Panoramix edytował ten post 27 września 2021 - 19:43

[Panoramix]

@Lady in black Studiusz w Katowicach? Ja generalnie ze Śląskiem mam raczej miłej wspomnienia i zawsze pozytywnie kojarzyłem ludzi. Ale to można się przejechać czasem. Życie to też ryzyko. Trzymaj się i nie odrzucaj naszej pomocy. Pozdrowienia.

[Lady in black]

Drodzy, odpowiem Wam po kolei, więc...

 

@Yarbb Moje życie jest dość monotonne i przewidywalne, więc nie wiem, czy w odniesieniu do mnie można mówić, że jutro, czy pojutrze może się cos odmienić... Ale może taka reguła kiedyś zajdzie? Kiedyś chciałam to zmienić...

 

@14477 Właśnie tego nie rozumiem... Nie chciał i nie chce przyjechać, bo za daleko... 

 

@Moniko02 Dziękuję, staram się być ostrożna, aż za bardzo chyba, ale cóż... czasem może ta ostrożność nie popłaca? Ma to dwa oblicza...

 

@Panoramix Ha ha, bywałam u specjalistów, ale cóż, jestem takim przypadkiem, któremu ciężko pomóc, bo ja bronię swoich racji. Ponadto musze mieć realnie odniesienie w życiu, jesli ktoś ma mnie do czegoś przekonać. Mam swoją filozofię, może nie do końca optymistyczną, ale cóż... Nie studiuję już w Katowicach. Skończyłam studia. Dzięki. 

 

A co do dalszej części opowieści, to udało mi się dowiedzieć, że to nie mój brak decyzji był przyczyną tego, że odszedł, tylko to, iż uznał, że ma za dużo lat i nie chce mi niszczyć życia, więc powiedziałam, że to da się przeskoczyć, a pozostała jeszcze odległość, która jest dla niego ciężkim tematem. Więc nic już więcej chyba nie mogę zrobić. Wycofał się i tyle. Nie zmuszę kogoś, kto nie chce, po prostu... Tylko gdzieś tam w głowie pozostaje pytania dlaczego kolejny raz? I ile razy jeszcze tak będzie, 

Użytkownik Lady in black edytował ten post 30 września 2021 - 11:58