2 odpowiedzi w tym temacie

[żadeso]

Juz od kilku lat wiem, ze mam jakis problem ze soba, ze cos w mojej glowie nie funkcjonuje tak jak powinno. Bywalo różnie, przez jakiś czas źle na tyle że ciągle myslalam o swojej smierci, a potem znowu jakos stabilniej i lżej. Ale ostatnio znów jest w kurwe źle i nie potrafie wytrzymac z tym wszystkim, nawet nie wiem co mi jest, po prostu jestem smutna i gdy tylko pomysle sobie o swoim zyciu, gdy uswiadamiam sobie że ja to ja, to po prostu płaczę z bezsilnosci bo czuję ze i tak aktualnie nikt nie jest w stanie mi pomoc w zaden sposob, nienawidze siebie, tego jaka jestem. Mysle o smierci kazdego dnia i wyobrazam sobie reakcje moich bliskich. Bliskich ktorych i tak ciągle zawodzę i nie zawsze jestem z nimi szczera. Nie wiem juz co mam robic, ostatnio zdarzylo mi sie plakac przy moich przyjaciołkach mimo że zazwyczaj bylam w stanie sie uspokoic gdy gdzies wychodzilam. Boli mnie to że one chcialyby mi pomoc bo widza ze cos jest nie tak, ale ja nie sama nie wiem co sie dzieje i czemu jest tak a nie inaczej. Jak ktos ma mi pomoc rozwiazac problem ktory nie istnieje? ktorego nie potrafie opisac, bo nic sie nie stalo tragicznego w moim zyciu, tylko cos mi sie zespulo w glowie?

Praktycznir każdą impreze sobie psuję tym że po alkoholu płaczę i nikt naeet nie wie o co mi tak naprawde chodzi. Wlacznie ze mna. Tracę czas na uzalanie sie nad sobą zamiast bawic sie ze znajomymi.

Nie wiem co ale cos mnie niszczy wewnetrznie i boje sie ze niedlugo nie bede w stanie nad tym zapanowac i zrobie sobie krzywde.
Sobie i tym kilku osobom ktorym pękły by serca gdybym nagle zniknęła.
I wlasciwie to nie wiem czego oczekuje piszac to tutaj

[Moon73]

Cześć @żadeso
Czy byłaś może ze swoim problemem u psychologa bądź psychiatry?
Pytam, bo przecież w istocie możesz mieć jakieś zaburzenie. To, że nie spotkało Cię nic tragicznego, o niczym nie przesądza. Twój stan psychiczny może być wypadkową wielu czynników.

[GoodEnough]

Popieram przedmówcę - wizyta u specjalisty, moim zdaniem jest dobrym pomysłem. To, o czym piszesz, czyli myślenie o śmierci, poczucie zawodzenia innych, brak nadziei na poprawę ("nikt i nic nie może mi pomóc") czy też "nagłe olśnienie, że Ty to Ty" i smutek z tego powodu mogą świadczyć o depresji. Choroby natury psychicznej są bardzo podstępne, ale to wciąż "tylko" choroby, które można leczyć.

 

Być może coś siedzi głęboko w Tobie, jakaś trauma albo kompleks z dzieciństwa i teraz manifestuje się w takich sposób. Coś co zanegowałaś i zapomniałaś.

Jeszcze raz gorąco polecam wizytę u lekarza albo choć rozmowę z psychologiem. Walcz o siebie! Pewnie wydaje Ci się, że Twój stan jest wyjątkowy, ale wiele osób przed Tobą i pewnie wielu po Tobie będzie w podobnym... i uwierz mi, rokowania są pozytywne